8 voor half elf op een digitale klok
een magisch moment (maar twaalf uur later)
je hoeft de taal niet stuk te maken
om haar uit te vinden opnieuw; enkel jezelf
jezelf
ik zie haar adem, het raam stond open
vannacht, wij hebben de vogels vast
wakker gemaakt, waarheid gezongen
onder het wijkende donker
dit wordt geen sprookje
noch loopt het af
ook de dekens warmen zich aan haar lijf, ik leun
op mijn elleboog, ondersteunend mijn hoofd
met mijn hand
zo sla ik haar, slapende, gade
zo doet zij, al wakker, alsof
en
het woord: zoen
ontstaat tussen onze kussende lippen
de wekker ontwaakt het is radio 4
met een suite van Bach, wat blijkt, zij maakt altijd
eerst haar bed
en dan haar gezicht op
zij gaat dus nooit naakt over straat
[22:22]
ik ben nog niet vergeten hoe ze heet
wel hoe ze aanvoelt, zoals pijn
zich laat kennen, tot ze verdwijnt
