afgrond

leen mij geen boek mij
ik haal in twee windsleutels adem
daar zijn gemaskerde heilsoldaten
de eenogige dromen van doden

men krijst ‘zie ons aan!’
men krast in het voorhoofd een merkteken aan
met zijn snavel

zo word ik gewelddadig wakker in steeds weer een nieuwe slaapkamer
zo schrik ik op uit de droomloze dood als een

***

loan me no book me
in two windkeys I take my breaths
there are masked salvation army soldiers
the one-eyed dreams of death

they scream ‘look upon us!
they scratch in the forehead a singular mark
with their beak

thus violently I wake up in always a new bedroom
thus I startle from dreamless death like a