srebrenica

draag me naar de toekomst ik ben
op je lippen stem en steen teder
een wijnglas in srebrenica
ik proef leliewarm je stem teder

de avonden in de ochtend zonken
in de ochtend als je zong ‘lieve liedjes van srebrenica’
of ‘kus mijn stenen lippen toekomst’
en we lachten om ons lachen lief

tot daar toen kwamen de verguisde adem de vergruisde
stem de daken zonder huizen en vluchten
van vogels moesten wij vluchten als water
langs een pad van steen en gruis en modder
moesten wij mekaar maken

en jij brak aarde en at steen
at toekomst lippen leliewater
en ik droeg je van hier naar later
maar later bleek later en niet hier
en gevaarlijk

verdwaalde scherven en fragmenten
leliewarm je stem maar zo bleek zo teder
je lippen eensklaps waren
stenen lippen

lippenglans lippentranen

en zij brak als de aarde
en ik brak als haar lippen

doormidden

draag me naar de toekomst in stilte
draag me naar haar naam
draag me naar haar te aanbidden