er tsjirpen krekels in zijn hoofd
hij heeft een marmeren hart vandaag
het is koud maar goed dooraderd
alle woorden ketsen er op af

hoe anders was het gisteren
toen zijn hand nog warmbloedig
en weerbaar was
kijk nu
een verschrompelde tak steekt uit
zijn mouw
als een door de zon
verdroogde doornstruik
waarin
zodra de avond valt
de krekels kruipen