preesterdachten

er hangt een vreemd paars licht
in de kathedraal ik kwam zojuist
nog langs een proeflokaal en dicht
waren kerk- en kroegedeuren allemaal
ik was gedoemd tot zelfvermaak
en sprak zodanig spreuken uit
die mijzelf tot orde maanden want
een eenzaam mens verdoemd zichzelf
noch ander mens een andermaal eerst
dan als hij de stenen ziet als einde
en zon een koude nacht verkiest boven
warme handen van een medelijden