a classic roundabout

zijn navel: litteken van de bron
waarmee het allemaal begon
getuige van zijn ouders
losgesneden van de aarde
als een maan of als de zon
hij draagt de wereld op zijn schouders
hij is zo weerloos zonder waarde
zij vleugels smolt ie als ie kon
hij stort zichzelf in het verderf
en brult ‘ik sterf ik sterf ik sterf’
maar nimmer klapt hij op de aarde
hij eindigt steeds waar hij begon