rottor

een tor op de wand
hij is mij dierbaar
mij mijn geweten
ik heb hem gered
ik redde zijn leven

zodanig dusdanig
draag ik zijn leven
verantwoordelijk
voor en met mij mee
hij kiest zijn positie

ik ontwarde het spinrag
om zijn lijf en tentakels
te bevrijden zodanig
dat hij weer vrij kon
bewegen en dusdanig

verplaatst hij zich nu
langs mijn wanden en
zichtbaar draagt hij
zijn leven aan mij voor
en op zodat ik wel moet

reageren en kijken en
koesteren wat hij is en
doet en ook de tekens
die hij dan op alle muren
beschrijft zwart op wit

ik zie ze en huiver en
huil dan een beetje want
elk teken aan de wand
het is duidelijk en zegt mij
dit: je moet ook jezelf niet
vergeten