bij het lezen van hans andreus

niet licht wist je
eerder het gebrek aan zwaarte
weer te geven in je woorden
die je rangschikte
naar de wetten
van een andere natuur

ook vertelde je verhalen
over vroeger
met een wolk van heimwee
in je stem
waarachter toch de zon

want nooit rechtstreeks
maar altijd nader
bracht je ons de toekomst in
of bij

en wees ons op de maan
en wees het licht daar aan